Voor Madeleine Jansen is het landschap een ordening van kleuren en patronen.
Een strakke rij populieren in een rivierenlandschap, het eindeloos herhaald decor van een Portugees tegelplateau, maar ook breipatronen of de cadans van een handschrift: De Nijmeegse kunstenares Madeleine Jansen wordt gefascineerd door ritme, geometrie en herhaling. Haar verlangen naar ordening zoekt ze vooral in landschappen en in de architectuur.
Wat Madeleine Jansen betreft is schilderen een echt ambacht.
“Ik werk graag met olieverf en acrylverf. Olieverf droogt niet meteen op, je kunt er langere tijd aan blijven werken. Acrylverf en gouache drogen sneller op. Kun je dus sneller mee werken. Toch is het ook daar mogelijk de gelaagdheid laten zien, de opbouw van het beeld. Elke techniek heeft zo een eigen kracht. ”
De verftoetsen zijn dikwijls piepklein, aangebracht met een dun penseel. Jansen werkt lang aan haar schilderijen, toets voor toets, laag over laag, tot de voorstelling als een kleurwaas op het papier of op het schilderslinnen ligt.
“Bijna al mijn werk komt zo tot stand. Het is heel meditatief, ja. Ik kan er helemaal in verdwijnen. Maar het is wel een prettig soort verdwijnen” zegt ze met een brede glimlach.
Ondanks alle ambachtelijkheid is het schilderen en schetsen voor Madeleine Jansen ook een manier om orde te scheppen in de wereld. In haar atelier liggen stapels “logboeken”, albums vol schetsen, aantekeningen, gedichten en allerhande maaksels. Het zijn een soort spirituele dagboeken.
Jansen: Daar zitten mijn denksels in. Soms moet ik iets opschrijven.
Ik moet het vasthouden, er van alle kanten naar kijken, anders kom ik er niet meer uit. Ik wil de dingen een plaats geven, ook als dat lastig is.
Dat is schilderen ook voor mij: een manier om de chaos in mijn hoofd te ordenen. Een manier om alles wat ik belangrijk vind een plek te geven”.
Deel van het interview in de GBK krant maart 2012
Martin Pieterse
Artikel op de website: bndestem.nl
ZUNDERT – Het was een soort nieuwsgierigheid die Madeleine Jansen dreef. Daar liep ze, helemaal alleen in het Sterrebos bij de Abdij Maria Toevlucht in Zundert. ,,Een heel klein bos”, lacht ze. Ze dacht: ,,Zou zo’n bos, als ik er een jaar lang rondliep, mij blijven inspireren?” Ze pakte haar schildersspullen en nam -in deeltijd- een jaar lang haar intrek in een atelier bij de abdij.
Interviews, redactie, camera, montage, produktie:
Bas Andriessen N1
